Przejdź do treści
IMG_4851-scaled.jpg

Przypałacowy park w Krzyżanowicach jest utrzymany w stylu ogrodu angielskiego. Tego typu ogrody były popularne od XVIII w. i za główny cel stawiały sobie nawiązywanie do naturalnego krajobrazu. Zrywały z regularnymi liniami i rygorami ogrodów barokowych. Parki angielskie wykorzystują naturalne warunki danego miejsca, unika się w nich płotów i sztucznych podziałów na rabaty, za to tworzy się aleje czy żywopłoty, dużą powierzchnię zajmują też trawniki tak, by zachować naturalność i spójność krajobrazową danego miejsca. Niezwykłym drzewem krzyżanowickiego parku jest lipa szerokolistna tzw. odmiany strzępolistnej, Tilia platyphyllos Laciniata. Rośnie ona w południowo zachodniej części parku, blisko ogrodzenia. Dwa wiekowe platany klonolistne, Platanus x hispanica Acerifolia to również drzewa warte szczególnej uwagi, rosnące w przypałacowym parku.

Jeden z nich to najgrubsze drzewo parku, z pierśnicą wynoszącą w 2006 roku 575 cm. W Polsce jest to gatunek wyłącznie uprawny, znany ze swojej charakterystycznej kory, która łuszczy się cienkimi płatami, odsłaniając pod spodem kolejne warstwy kremowego koloru. Jeszcze jedną osobliwością dendroflory jest rosnący w Krzyżanowicach okaz jesiona pensylwańskiego, Fraxinus pennsylvanica Marshall. W 2006 miał on obwód 402 cm, a jego wiek był wtedy szacowany na 160 lat. Blisko samego pałacu rośnie ładny okaz magnolii japońskiej, Magnolia kobus DC. Jest to raczej wysoki krzew niż drzewo. Jej pąki na wiosnę są owłosione, co może kojarzyć nam się z tzw. baziami wierzbowymi. Kwiaty białego koloru rozchylają się szeroko w czasie kwitnienia. Bardzo efektowne są owoce tego gatunku magnolii, a na starszych okazach pojawiają się licznie i osiągają spore rozmiary – mogą mieć do 12 cm długości.